nieuws
Twentse ondernemer zocht hulp na faillissement: "Vertel over je problemen, blijf praten"
Door ‘een raar akkefietje buiten zijn schuld om’ ging het interventiebedrijf van Peter Lulof uit Borne failliet. De aanloop naar het faillissement en de jaren daarna herinnert de ondernemer zich als een stressvolle periode die hem veel tijd, geld en energie kostte. Bovendien zat hij nog met een flink deel van de schulden opgezadeld. Na jaren van onzekerheid kwam Lulof per toeval in gesprek met de Regionale Organisatie Zelfstandigen (ROZ). Drie jaar later was hij schuldenvrij. Zijn advies aan ondernemers met financiële problemen: "Praat erover en zorg dat je in contact komt met instanties als de ROZ."
Lulof's advies klinkt als muziek in de oren van Silke Eitink, senior adviseur schuldhulpverlening bij de ROZ. Eitink weet al geen ander hoe moeilijk het is om in contact te komen met ondernemers die financieel kopje onder dreigen te gaan.
"Ondernemers vragen niet snel om hulp. Ze proberen eerst zelf hun problemen op te lossen. Dat zit in hun dna. Vaak weten zelfs hun partners niet hoe groot de problemen zijn of dat er überhaupt problemen zijn. Schaamte speelt vaak een rol.”
Veel ondernemers wachten volgens Eitink veel te lang voor ze hulp zoeken. "Vaak zien we ze pas als ze al vier tot zeven jaar problemen hebben", zegt Eitink. "Als ze dan bij ons komen is het niet twee voor twaalf, maar half een. Dan moet er snel worden gehandeld."
Eerst eigen sores oplossen
Zoals zoveel ondernemers wilde ook Peter Lulof zo lang mogelijk zijn eigen sores oplossen. Niet uit schaamte zegt hij. "Nee, schaamte is een groot woord, maar het faillissement en de hele nasleep daarvan kwam bij mij wel aan het zelfvertrouwen.”
Ondanks alle problemen die op hem afkwamen bleef Lulof positief, maar ondanks al zijn inspanningen moest Lulof in 2007 het hoofd buigen. "Dat was het jaar van het faillissement. Maar de problemen waren al jaren eerder begonnen", vertelt hij.
"Ik had een groot interventiebedrijf. We richtten ons op de zakelijke markt. Hielden ons bezig met de begeleiding van werknemers met psychische problematiek: stress, burn-out, dat soort klachten. Nu heel actueel, maar toen ook. Ik had vijf psychologen in vaste dienst en twintig freelancers en daarmee was het hele land gedekt."
Groot contract lonkte
De toekomst van Lulof’s bedrijf zag er goed uit. "We hadden een landelijke arbo-dienst als opdrachtgever en we stonden op het punt om een nieuw contract als 'preferred provider' te tekenen. Wij waren namelijk als beste leverancier uit hun onderzoek gekomen.“ Achter de schermen probeerde een gepasseerde concurrent ook weer voet tussen de deur te krijgen bij de arbo-dienst.
Waar Lulof geen moment rekening mee hield gebeurde: "Een soort stroman van de concurrent zat op een hoge functie bij de arbo-dienst. Deze persoon ging schuiven met de contracten en zette ons aan de kant ten faveure van de partij waar hij mee bevriend was."
"Dat was paniek"
Met het missen van de omzet van deze belangrijke opdrachtgever ging het ook mis met het bedrijf van Peter Lulof. Ondanks uitgebreid procederen tot aan hoger beroep toe. "Dat was paniek", herinnert hij zich goed. "Die arbo-dienst was goed voor driekwart van de omzet. Toen dat wegviel kon ik dat niet opvangen. Ik heb dat lang geprobeerd. Ben nog jaren doorgegaan om te proberen of ik het bedrijf overeind kon houden. Dat lukte niet."
Lulof nam afscheid van de freelancers. Hij begeleidde de vaste medewerkers - op één na - naar een andere baan. Bleef in gesprek met zijn schuldeisers en werkte ondertussen aan een nieuw bedrijf, aan een nieuwe toekomst voor zichzelf en zijn gezin. "Maar uiteindelijk bleken mijn inspanningen niet voldoende om het hoofd boven water te houden", zegt hij. "Dat was een verdomd lastige tijd, waarin ik aan den lijve ondervond wat stress met je kan doen."
Silke Eitink herkent de reddingspogingen van Lulof. "Veel ondernemers reageren zo. Het begint er vaak mee dat de huur, de zorgverzekering of een leverancier een keer niet wordt betaald. Aan de andere kant proberen ze geld te lenen of verhogen ze de kredieten bij de banken. Als dat niet meer kan, kloppen ze aan bij familie om geld te lenen."
"Klop eerder bij ons aan"
Het is Eitink een lief ding waard als ondernemers eerder bij de ROZ op de stoep staan. "Wij werken voor 22 gemeenten in Twente en de Achterhoek. Onze hulpverlening is gratis. Naast schuldhulpverlening hebben we ook financiële mogelijkheden door de uitvoering van de wettelijke regeling Besluit bijstandsverzekering zelfstandigen en we bieden advies, coaching en trainingen. Ondernemers kunnen bellen voor een afspraak of ze kunnen bij ons binnenlopen. Het is heel laagdrempelig."
"Waarom betaalt u niet?"
Voor Lulof de stap naar de ROZ maakte, was er al veel gebeurd. “Deurwaarders aan de deur, dat is niet prettig", vertelt hij. "Ik heb zelfs mannen aan de deur gehad die een schuld hadden overgenomen. Ik wist niet dat zoiets bestond. Die kwamen dan bij mij om die vordering te innen. Dat vond ik wel een beetje wild west. Stonden er 's ochtends vroeg ineens twee vreemde mannen aan de deur die riepen: 'Meneer Lulof, meneer Lulof, waarom betaalt u niet?' Dat kwam wel bedreigend over. Dat was wel heftig."
Na wat googelen kwam Lulof eigenlijk per toeval terecht bij de ROZ. "Dat was wel een doorbraak. Vanaf dat moment had ik het idee dat ik weer werd geholpen." De ROZ hielp Lulof bij het saneren van de schulden. "De kern van de oplossing was dat mijn crediteuren op basis van vrijwilligheid akkoord gingen met een regeling waarin ik beloofde dat ik het maximale alsnog zou betalen van mijn schulden. Na drie jaar
zou ik dan weer een schone lei hebben."
Als (mental) coach/counselor weet Peter Lulof veel over het gedrag van de mens. "De mens heeft een natuurlijk gedrag ontwikkeld in het omgaan met stressvolle situaties: vechten, vluchten of verstarren. In het geval van een dreigend faillissement zou vechten kunnen betekenen dat je de strijd aangaat met je crediteuren. Dat is uiteindelijk niet heel zinvol. Vluchten betekent dat je ervan wegloopt en mogelijk zelfs het land verlaat. Verstarren is dat je min of meer bevriest. Dat je apathisch met de situatie omgaat. Dit zijn allemaal niet de beste manieren om met financiële problemen om te gaan. Ik heb er een vierde 'v' aan toegevoegd: vertellen, dus erover praten. Dat heb ik zelf gedaan. Kom er voor uit wat je is overkomen en zoek hulp. Vertel ook je crediteuren hoe de situatie is. Ook met de bank is het contact altijd goed geweest, terwijl die toch een behoorlijk bedrag moest hebben. En zoek hulp. Je weet ergens wel dat het uitzichtloos is. Elke dag stond ik op met het gevoel: er moet wat gebeuren. Dat jaagt je heel erg op. Op enig moment is de oplossing om het toch maar te vertellen aan een ander. De enige remedie is er voor uitkomen en actie ondernemen. En weet ook dat er instanties zijn als de ROZ. Dat had ik wel een paar jaar eerder willen weten."
Schone lei
De ROZ gaf Peter Lulof weer een doel om naartoe te werken. "Ik wist waar ik aan begon met het schuldhulpverleningstraject. Het was drie jaar doorbijten. Ik kwam rond van een minimum inkomen en alles wat ik extra verdiende ging naar de crediteuren. Dat was mij zonder de ROZ nooit gelukt. Je moet de crediteuren wel mee hebben en dan helpt het als je een gerenommeerde partij als de ROZ aan je zijde hebt. Na drie jaar had ik weer een schone lei."
Lulof had inmiddels zijn eerdere beroep als coach/counselor weer opgepakt. "Ik had het geluk dat ik een vak had geleerd. Maar dat moet je dan wel weer oppakken. Je moet er voor zorgen dat je weer in beeld komt bij opdrachtgevers, vooral hier in de regio. Daarvoor werkte ik met mijn andere bedrijf landelijk, nu was ik weer aangewezen op deze regio. Dat heeft best veel tijd gekost om dat weer op te bouwen. Ik ben daar nu weer tevreden over."
Positief over toekomst
Peter Lulof is nu 63. Hij blijft positief over de toekomst, al had hij die zich wel anders voorgesteld. "Ik had een flink eigen bedrijf. Ik had een eigen huis. Het huis en het bedrijf waren mijn pensioen. Af en toe denk ik wel eens hoe het zou zijn gegaan als ik destijds dat contract wel af had kunnen sluiten. Dan had ik er nu vast anders voorgestaan. Dan had ik financieel gezien toch een andere, betere positie gehad. Ik had bijvoorbeeld mijn pensioen beter voor elkaar gehad."
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via een WhatsApp-bericht: 06 - 57 03 33 33.
Lees meer:
