Warmtenet Hengelo: "Als we alles hadden geweten, was het er nooit gekomen"

Het warmtenet gebruikt de restwarmte van de zoutfabriek van Nouryon, het vroegere AkzoNobel, om onder meer een woonwijk met 700 woningen in Hart van Zuid en het ROC te verwarmen. In de toekomst komen daar waarschijnlijk meer bedrijven, instellingen en wijken bij. 

In 2002 kwam het toenmalige AkzoNobel met het aanbod om haar restwarmte te gebruiken voor stadsverwarming. Het indampen van het zoute water leverde veel restwarmte op en de lozing daarvan op het Twentekanaal werd door strengere milieuwetgeving niet meer mogelijk. De gemeente nam in 2005 het principebesluit om de warmte te gaan gebruiken. Immers, de warmte werd gratis aangeboden en dan is het toch een mooi cadeau, zo was de gedachte toen. 

In de loop van de jaren werd het project steeds ingewikkelder en duurder en er waren meerdere keren zware discussies in de gemeenteraad van Hengelo. Toch werd er steeds opnieuw geld in het project gestoken. Immers, zoals wel vaker geldt: stoppen is duurder dan doorgaan. Want bij stoppen ben je alles kwijt wat je hebt geïnvesteerd. In 2015 werd besloten tot de definitieve aanleg van de 'backbone', de toevoerleiding vanaf Nouryon. 

In totaal hebben de aanleg van de 'backbone' en de bouw van de 'DEC', de Decentrale Energie Centrale, zo'n 22 miljoen euro gekost. De aanleg kostte zoveel omdat de leiding vanaf Nouryon, onder het Twentekanaal door naar de binnenstad is gelegd, een moeilijk trace. Provincie en Rijk legden zeven miljoen euro op tafel, Hengelo heeft er vijftien miljoen ingestoken. 

Een paar jaar geleden is het totale project al overgedaan aan 'Ennatuurlijk' en 'Alliander', die de exploitatie uitvoeren. De gemeente blijft voor slechts vijf procent eigenaar. Daarmee zijn verdere risico's niet meer aan de orde en blijft 'de schade' vijftien miljoen.