Weblog: Zomerexpo... hier moet de kunst weer voor zichzelf spreken

Ieder die wil kan zich aanmelden. Beginnend kunstenaar, gevestigd, beroemd en onbekend.Bij de Zomerexpo in de Fundatie tellen reputaties namelijk niet. Drie jury's, ieder een grote groep, vak- junior- en publieksjury, kiezen uit honderden kunstwerken. Op het oog en met het hart. 

Eerder al ging ik naar de Van Gendt hallen in Amsterdam, ook wel de hallen van Stork. Dat zijn van die prachtige industriële hallen die wij kennen uit de textiel- en het machine-industrietijdperk. Hoog, met veel licht van boven. Daar stonden tientallen meters rekken, met daaraan links en rechts, voor en achter kunstwerken gehangen. Een van die jury's liep ertussen door. In een andere hal stond het ruimtelijk werk. Alles afgedekt met een spannend half doorzichtig laagje plastic. Ik vond het net grote schatkamers. Dat je dan een heel voorzichtig een stuk plastic optilt, omdat je iets moois vermoedt. En zoals de wind soms er onder piepte en alles liet bewegen... 

In deze hallen van Stork is deze Zomerexpo van De Fundatie ontstaan. Er zijn 4000 foto's ingebracht van kunstwerken, er zijn er uiteindelijk 250 gekozen. Europa door het oog van 250 kunstenaars. Het werk is te zien in Kasteel het Nijenhuis in Wijhe en in de Fundatie in Zwolle. 

Carlien Oudes organiseert de Zomerexpo, van ontvangst van eerste foto's tot en met het plaatsen van het werk op beide locaties. Ze vertelt me welke onderwerpen en thema's ze zag komen bovendrijven: van May tot aardappel, van kikker tot prikkeldraad. Ze zegt ‘..hier moet de kunst weer voor zichzelf spreken’. Dat is mooi. Dat precies vind ik een fijn fenomeen dus: dat je gewoon gaat zitten. Kijken. En er iets van vindt. Of niet. Want dat is ook goed. 

Dit weekend wandel ik met Carlien en Ralph Keuning langs de gekozen kunstwerken. In de hallen van Stork en in de Fundatie. Het is een aflevering in twee delen. Museumdirecteur Ralph Keuning mocht niet meekiezen. “Europa staat ter discussie. Het is een werelddeel in verwarring, waar je wel of niet bij wilt horen. Met de Europese verkiezingen voor de deur, was het juist nu interessant om kunstenaars te vragen na te denken over Europa en erop te reflecteren in hun werk.” beschrijft Ralph Keuning zelf. Hij is een liefhebber van propagandakunst. Natuurlijk weer om een heel andere reden dan je zou vermoeden.