Mirjam uit IJsselmuiden wenst eenzame mensen al jaren via advertentie gelukkig nieuwjaar

Op sociale media gaat vandaag een foto rond van de bijzondere aankondiging. Het bericht is al 144 keer gedeeld. "Wat mooi", "Prachtig" en "Er bestaan ook nog aardige mensen", reageren Twitteraars. 

In Trouw deed Mirjam jaren geleden haar verhaal. Het plaatsen van de advertentie is een traditie die ze heeft overgenomen van haar vader. "Na het overlijden van zijn vrouw, mijn moeder, liep hij begin januari 1977 over straat en dacht: 'Er moeten veel meer mensen zijn zoals ik. Mensen die zich net zo alleen voelen.'"

De vader van Mirjam ging naar binnen bij de redactie van een lokale krant en plaatse daar voor het eerst de advertentie. Later plaatste hij dezelfde aankondiging ook in de dagbladen Volkskrant en Trouw. Hij plaatste onder de gelukswens altijd zijn adres. "Ieder jaar kreeg hij tussen de tachtig en honderdtwintig geschreven reacties", vertelde Mirjam aan Trouw.

Na het overlijden van haar vader nam ze het stokje over. "Dat heeft hij mij gevraagd, hij heeft er zelfs een potje geld voor achtergelaten. Ik ga ermee door, zo lang als ik kan. Ik hoop dat mijn kinderen het overnemen als ik er niet meer ben."

Ook Van der Hall plaatst haar adres onder de advertentie. Veel onbekenden stuurden haar al een brief. "Het is onvoorstelbaar wat zo'n bericht bij mensen losmaakt. Ik laat de brieven aan niemand lezen, want mensen schrijven hele intieme dingen over hun leven."

Ze beschrijft één van de verhalen: "Een vrouw schreef dat ze 's ochtends opstond en niet wist hoe ze de dag door moest komen. Het ging niet zo goed met haar in die tijd. Ze besloot de kattenbak te verschonen en legde onderin een krant neer. Daar zag ze de advertentie. Die gelukwens hielp haar de dag door. Dat is toch prachtig."

Mirjam schrijft nooit terug, haar vader deed dat wel. "Hij heeft via zijn gelukswensen zelfs een vrouw ontmoet met wie hij tot zijn dood samen is geweest. Toch deed hij het daar niet voor, ik ook niet trouwens. Het doel is om, zoals mijn vader zei, even bij de mensen thuis te komen. Te laten weten dat iemand aan ze denkt."