Overijsselaars vast in het buitenland; van Colombia tot Australië voelen reizigers argwaan

En wat het nog moeilijker maakt, is dat de lokale bevolking niet heel behulpzaam is. "We worden een soort van gediscrimineerd. De inwoners hoesten overdreven naar ons en ze vinden Europeanen opeens vies", vertelt Wim Wielheesen uit Geesteren. Hij zit samen met zijn vriendin Marieke vast in een 'zanderig, klein dorpje' in Colombia. 

Ook de twee Hengelose vrienden Rogier en Frank die in Ecuador zijn, merken dat. "De lokale inwoners doen ineens mondmaskers op als ze met ons praten, willen geen geld van je aannemen en het is moeilijk om een hotel te krijgen."

Lees meer: Lees hier het hele verhaal van Rogier en Frank die vastzitten in Ecuador

Maar het belangrijkste voor de Overijsselaars is dat ze thuiskomen. Wim is sinds vorig jaar november op reis met zijn vriendin. Op het moment dat RTV Oost hem spreekt, staat hij op het punt een bus te nemen die ze naar een stad brengt.

Vanuit daar kunnen ze in het vliegtuig naar Brussel. "We knepen hem de afgelopen dagen echt wel even, maar nu hebben we weer een beetje hoop. Als dit allemaal lukt, komen we thuis. Het blijft alleen onzeker, onze vorige vlucht werd ook al gecanceld", vertelt Wim. 

Ook de Wijhese Melanie Mulder is in het buitenland. Haar zus bezoekt haar in Peru. Terwijl het flink regent, vertellen ze: "Onze vakantie is letterlijk in het water gevallen. We mogen overdag tussen acht en vijf uur niet de straat op, alleen voor boodschappen. Anders krijg je een boete."

Wanneer de zusjes weer naar Nederland kunnen, is niet duidelijk. "Thuis komen we zeker, maar we weten alleen nog niet wanneer. We proberen er het beste van te maken!"

Anna Spijkervet uit Wanneperveen zat enkele maanden in Australië, maar door het coronavirus werden haar plannen flink in de war geschopt. Ze boekte een paar dagen geleden een ticket en had geluk: ze kwam gisteren na een chaotische reis thuis. 

"Het vliegtuig zat vol met backpackers. Er was een meisje in Abu Dhabi die moest hoesten en het vliegtuig niet in mocht, ondanks dat ze geen bewijs hadden dat ze het virus had. Het was een drama", vertelt ze. 

Anne besluit: "Dit was een goede beslissing, ik ben blij dat ik thuis ben. Helaas kan ik mijn vrienden nog niet zien, want ik ga de komende weken voor de zekerheid in thuisquarantaine."