nieuws
Afra (64) vocht dagenlang tegen corona in het ziekenhuis: "Ben mensen in de zorg zó dankbaar"
24 maart 2020, 19:30 • 3 minuten leestijd
Wat begon met een lichte verkoudheid, ging snel de verkeerde kant op voor Afra Sinnige uit Heino. De 64-jarige belandde in het ziekenhuis, waar ze drie dagen vocht tegen het coronavirus. Maar de liefde en zorg die ze van het zorgpersoneel kreeg, bleek vele malen sterker. "Door alle hulp die ik kreeg, ben ik gaan beseffen dat er zóveel mooie mensen rondlopen."
"Hoe het nu gaat? Sinds vandaag gaat het voor het eerst weer iets beter." Afra klinkt nog wat zwak, maar vooral opgelucht en heel dankbaar. "Maar het dreigt een lang proces te worden."
Afra is kapper in Heino, en komt daardoor veel in aanraking met mensen. "Waarschijnlijk heb ik tijdens het werk het virus opgelopen, maar dat weet je nooit zeker. Het is zó verraderlijk dat je anderen kunt besmetten zonder dat je klachten hebt", waarschuwt ze nu.
'Nu gaat het mis'
Toch was ze altijd al op haar hoede. Toen ze de eerste klachten kreeg, 'zo rond vrijdag de 13e', stopte ze direct met werken. De 'verkoudheidsklachten' werden steeds heftiger, en het werd steeds moeilijker om te ademen. "Toen dacht ik: nu gaat het mis", blikt de Heinose terug.
Het is vreselijk. Ik dacht: 'mijn laatste dagen zijn geteld'
En daar was geen woord van gelogen. Eenmaal in het Isala ziekenhuis in Zwolle werd ze aan een uitgebreid onderzoek onderworpen. "Heel heftig, met prikken en alles." Daarna moest ze in isolatie wachten op de uitslag. Die kwam keihard aan: "Het is alsof je wereld vergaat."
Drie zware dagen
Veel tijd om het te verwerken had ze niet. De Heinose werd naar een speciale corona-afdeling gebracht, waar ze zuurstof kreeg toegediend. Drie zware dagen volgden. "Je kunt alleen maar liggen, en moeite hebben met ademhalen. Dan is het hopen dat je steeds minder zuurstof nodig hebt, zoals bij mij gelukkig het geval was."
Afra lag met drie andere patiënten op de kamer. Eén patiënt is overgebracht naar de intensive care, de twee anderen werden samen met haar ontslagen. "Dat waren ook mensen van mijn leeftijd. En dat geeft moed, dat er zoveel mensen zijn die het redden."
Het is echt onvoorstelbaar hoe goed werk mensen in de zorg leveren.
Afra's verhaal is vooral een verhaal van hoop, benadrukt ze. Want ze had niet durven dromen dat ze zó goed geholpen zou worden.
Emotioneel
Waar de 64-jarige haar tranen kan bedwingen als ze praat over de angst, wordt het haar te veel als aan het zorgpersoneel terugdenkt. "Het is echt onvoorstelbaar hoe goed werk die mensen leveren, ik ben gaan beseffen dat er zoveel mooie mensen rondlopen. Zonder hun had ik het fysiek, maar ook mentaal nooit zo goed volgehouden."
Beter is ze nog niet. "Je maag heeft zoveel te verduren door alle medicijnen", legt ze uit. "Van de behandeling krijg je ook bijwerkingen."
Tekst gaat verder onder de afbeelding
Hoe lang het nog duurt voor ze écht weer de oude is, is niet duidelijk; daar doen artsen geen uitspraken over. Maar ze verwacht nog minimaal drie weken thuis te zitten. "Ik woon alleen, maar gelukkig heb ik een grote vriendenkring die mij helpen door bijvoorbeeld een bakje eten buiten te zetten."
Dan wordt ons gesprek kort onderbroken. De telefoon gaat. Het is de huisarts, die iedere dag even belt om te vragen hoe het met haar gaat. "Kijk", zegt Afra, "Ook hij is er voor je als het nodig is!"
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via een WhatsApp-bericht: 06 - 57 03 33 33.
