Opa Dirk uit Kampen vandaag twee jaar vermist: 'Willen eigenlijk alleen nog maar weten wat er is gebeurd'

Dirk van den Belt ging die zondagochtend een eindje wandelen. Zoals hij dat wel vaker deed, vanuit zijn woning aan de Vermuydenstraat. Meestal langs de boorden van de IJssel. Alleen kwam hij deze keer niet thuis. De Kampenaar is die dag vertrokken zonder portemonnee, met slechts wat kleingeld op zak.

Het was oma die daarop ongerust met kleindochter Irissa belde. Na enkele uren werd de politie gealarmeerd, maar een eerste zoekactie leverde niets op. En ook de dagen erna is nog volop gespeurd in Kampen en omgeving. Waarbij op een gegeven moment zelfs een helikopter werd ingezet. Eveneens zonder resultaat. Intussen maakte de familie zich steeds grotere zorgen. Vooral omdat 'opa Dirk' eigenlijk niet zonder de dagelijkse medicijnen voor zijn bloeddruk kon.

Een paar dagen later gebeurde er wat opmerkelijks. "Er meldde zich iemand die opa had gesproken op het station. Hij wilde daar een kaartje kopen, maar dat kon alleen door te pinnen. Die man heeft dat toen voor opa gedaan en die heeft hem op zijn beurt dat geld contant teruggegeven."

Daarop werden de beveiligingsbeelden van de NS gecontroleerd en vervolgens bleek dat de Kampenaar nog dezelfde ochtend, rond elf uur, is gezien op het station van Duivendrecht. En ook op het station in Alkmaar is hij gefilmd. "Of de man op de beelden daadwerkelijk opa was? Ja, dat weten we wel zeker. Daar is ook heel uitgebreid op gerechercheerd. We weten alleen niet wat hij in Alkmaar moest doen. We hebben daar bijvoorbeeld niet eens familie of kennissen."

Hoe dan ook, nadat Van den Belt uitcheckte op het station van Alkmaar is het al die tijd stil rond hem gebleven. Taal noch teken heeft de familie meer van hem vernomen.

Met name zijn echtgenote had het er lange tijd erg moeilijk mee. De vermissing van haar man leverde haar slapeloze nachten op. Oma, intussen 79, leeft vanwege corona momenteel in quarantaine. "Ze woont nog steeds op zichzelf. Mijn vader en stiefmoeder halen boodschappen voor haar. Dat zijn ook de enigen met wie ze momenteel contact heeft."

'Opa Dirk' mag dan vandaag twee jaar worden vermist, voor de familie is dat niet meteen aanleiding daar speciale aandacht aan te besteden. "Om de simpele reden dat dat in coronatijd niet eens kan. Uiteraard zullen we aan opa denken en vanzelfsprekend hebben we het er nog weleens over, maar niet meer voortdurend. Voor ons als familie gaat het leven gewoon door. We kijken vooral ook naar de toekomst. Maar mijn vader en stiefmoeder gaan vandaag bij oma langs. En zelf zal ik nog wel even beeldbellen met haar."

Zelf vindt Irissa momenteel alle afleiding in haar werk. "Ik werk bij een bedrijf dat in bloemen handelt. Nou, het zijn momenteel absurd drukke tijden. Het lijkt wel of iedereen in coronatijd elkaar een bloemetje wil sturen om een hart onder de riem te steken."

Hoop vervlogen
Waar de familie lange tijd tussen hoop en vrees leefde, is intussen al die hoop wel vervlogen. "Ga maar na, opa heeft zijn medicijnen niet meer kunnen slikken. Bovendien is er nooit geld opgenomen van zijn rekening... Je moet ook realistisch blijven natuurlijk."

Irissa volgde intussen al die tijd de lotgevallen rond de vrouw uit Eibergen, die anderhalf jaar geleden wegliep uit een instelling in Enschede en waarvan recent de stoffelijke resten zijn teruggevonden. "Ik heb dat op de voet gevolgd. Toen ik onlangs las dat ze was gevonden, voelde dat toch als een opluchting voor die familie."

Want dat is eigenlijk het enige nog wat de familie nu wil. "Dat we iets van hem terugvinden. Dat is het scenario waar ik feitelijk nu nog op hoop. Zodat we dit kunnen afsluiten. En vooral ook: dat we er ooit achter komen wat er nu eigenlijk is gebeurd. Want het blijft allemaal heel bizar."

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer:

Lees meer: