Riek (98) uit Enter voert in haar eentje strijd tegen corona: 'Mensonterend'

Meteen nadat corona in ons land was opgedoken en het RIVM algemene richtlijnen had afgekondigd, hield de familie zich daar streng aan. "Ze kwam niet meer buiten en we hadden zo weinig mogelijk contact met haar. Alles om te voorkomen dat ze het virus op zou lopen."

Corona vastgesteld
Maar het ging toch nog mis. "Geen idee hoe ze het heeft opgelopen. Achteraf had ze al drie, vier weken klachten. Maar vorige week werd ze getest en toen werd corona vastgesteld. Ze lijdt aan een milde vorm", zegt dochter Marijke, die samen met haar oudste zus Ria het verhaal over hun moeder vertelt.

Grootste angst
Daarop bracht Marijke haar moeder naar het verpleeghuis, elders in Twente. "Onze grootste angst was: krijgen we haar straks dood terug? Twee jaar geleden nog brak ze haar heup, maar ze knapte weer helemaal op. We hebben haar altijd beloofd dat ze in haar eigen huisje mag sterven. Daarom hadden we nu zoiets van: het zal toch niet gebeuren dat het door dat verschrikkelijke corona toch anders gaat..."

Riek Asbroek-Boerrigter had samen met echtgenoot Gerard een boerderij in de buurt van Enter. Nadat haar man, die een hartaandoening had, in 1967 was overleden, voedde ze in haar eentje haar negen kinderen op. "Moeder wilde nooit opnieuw trouwen."

Videobellen
Rieks kinderen kenden de verhalen over senioren die in soms totaal isolement in zorginstellingen verblijven. "Maar we hebben nu aan den lijve ondervonden wat dat inhoudt. We mogen absoluut niet bij mijn moeder komen. Ook niet nu ze sinds een paar dagen koortsvrij is. Eén keer per dag mogen we een half uurtje met haar videobellen. Maar onze moeder is grotendeels doof en halfblind. Dat gaat dus uiterst moeizaam. De verpleegster moet telkens op luider volume herhalen wat ik zeg."

'Fantastisch werk'
Het laatste wat de familie wil, is met de beschuldigende vinger naar de verzorgers van hun moeder wijzen. "Sterker, deze mensen verrichten werkelijk fantastisch werk. Doen alles voor onze moeder wat in hun vermogen ligt. Maar zij moeten zich uiteraard aan de richtlijnen houden. Goddank is er nu enig zicht op versoepeling van de regels. Wat we tot op heden vooral missen, is dat elke bewoner een eigen mantelzorger zou mogen hebben voor de persoonlijke mentale begeleiding. Dat kan nu niet, omdat zorginstellingen onvoldoende beschermende spullen hebben voor mensen die de bewoners willen bezoeken."

Koortsvrij
Waar haar kinderen en kleinkinderen van afstand volop meeleefden met hun moeder en oma, moest Riek grotendeels in haar eentje de strijd tegen corona voeren. Dat deed ze echter met verve. "Sinds een paar dagen is ze koortsvrij. Eind deze week wordt ze opnieuw getest. Als alles goed gaat, hopen we dat ze in de loop van volgende week weer naar huis mag."

Rieks kinderen willen graag hun verhaal doen. "Omdat wij bepaald niet de enigen zijn. Het is zó schrijnend als je al die verhalen hoort van ouderen en hun familie die van elkaar worden gescheiden. Ouderen die in hun eentje komen te overlijden, verstoken van familie en dierbaren. Het zou mooi zijn als de richtlijnen straks wat minder streng zouden kunnen. Zodat mensen dit soort afschuwelijke situaties niet meer hoeven meemaken."