VIDEO | Gestrande wereldreizigers nog in quarantaine: 'Tijd begint te dringen'

Samen met echtgenoot Tjaart en hun kinderen Linde (13) en Berber (4) is Mariska met zeilschip De Zouterik al zo'n twee jaar onderweg. Aanvankelijk leek de wereldwijde coronacrisis een 'ver-van-m'n-bed-show' voor 'De Zouteriken', maar eenmaal in Panama ging het mis.

Eerst zaten ze vast in Panama Stad. Toen ze daar weer groen licht kregen, was het de bedoeling koers te zetten richting Frans-Polynesië. Maar het liep spaak toen ook dit land vanwege corona de grenzen sloot.

Het gezin ligt zodoende al wekenlang voor anker voor Las Perlas, een eilandengroep voor de kust van Panama. "We zitten hier nu al zes weken vast op deze boot. Het begint te wennen: met z'n viertjes op minder dan vijftien vierkante meter."

Het enige vertier dat ze hebben, vormen de vele onbewoonde eilandjes in de buurt. "Gelukkig hebben we van de autoriteiten toestemming gekregen om met ons 'bijbootje' naar die onbewoonde eilandjes te  varen. Daar kunnen we dan even onze benen strekken."

'De Zouteriken' hebben intussen 'een mannetje' geronseld dat regelmatig boodschappen komt brengen. "Iemand van het enige grotere bewoonde eiland hier. Hij brengt ons vers fruit en groenten. De overige boodschappen hadden we reeds grootschalig ingeslagen."

Intussen is er ook al een soort dagritme ontstaan. 's Ochtends is er thuisonderwijs, vanwege de verzengende hitte is er pas aan het eind van de middag - als het wat minder heet is - tijd voor ontspanning. Wat snorkelen, zwemmen en de benen strekken op een van de eilandjes.

In die zes weken is er ten aanzien van de coronamaatregelen amper wat veranderd. "We zijn zes weken verder en nog steeds is er geen zicht op dat een van de ons omringende landen opengaat. Costa Rica, Panama, Ecuador. Allen zitten minstens tot medio mei dicht."

Hetzelfde geldt voor Frans-Polynesië, de beoogde eerstvolgende bestemming. Woertman, met het oog op het orkaanseizoen: "Frans-Polynesië is nog steeds onze grote wens. Het seizoen wordt echter korter en korter. We moeten een enorme afstand overbruggen. Daarvoor zijn we aangewezen op de juiste weersomstandigheden. En wat dat betreft begint de tijd te dringen."

Intussen zijn ze voornamelijk op zichzelf aangewezen. "We leven bij de dag. Proberen ons niet te veel zorgen te maken over de dag van morgen. En op plekken als deze, lukt dat nog wel. Ondanks dat we op de boot op sommige dagen helemaal gek worden van elkaar. Maar dat lijkt me ook wel weer logisch. Dat zal iedereen begrijpen."