Twee dwarsdenkers over maakbaarheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid

En zoals ze al verwacht had droogde de stroom 'post' even snel weer op. "Het helpt ook niet tegen eenzaamheid", zegt ze. Ze ergert zich over het feit dat vooral van ouderen wordt gezegd dat ze eenzaam zijn, "terwijl er zoveel jongeren eenzaam zijn". Dat de overheid veel geld uittrekt voor de bestrijding van eenzaamheid, roept bij haar gemengde gevoelens op: "het gaat er weer van uit dat alles maakbaar is en met geld op te lossen."

Klinisch ethicus dr. Erwin Kompanje uit Rotterdam ergert zich in een collumn om andere redenen aan het lockdown beleid. Hij noemt het zelfs inhumaan. Hij ziet om hem heen dat veel ouderen verkommeren en wegkwijnen door verlatenheid en afzondering. Hij erkent dat ook jongeren overlijden aan Covid-19 maar benadrukt dat de sluiting van verpleeghuizen voor de bewoners en hun familie dramatisch is. 

Theoloog en voormalig studentenpastor Jan de Jongh uit Hengelo kan het daar alleen maar mee eens zijn. Hij mag tot zijn grote verdriet zijn vrouw die in een verpleeghuis is opgenomen, niet bezoeken. 

"De bewoners van verpleeginrichtingen is niets gevraagd. Sommigen begrijpen niet meer waarom hen dit overkomt. Maar velen die het wel degelijk begrijpen, zouden wanneer hen de keuze tussen isolatie en bezoek (met mogelijke de virus-dood als gevolg) was gelaten voor bezoek gekozen hebben, zoals verzorgenden bevestigen. Wij ouderen weten dat we op hoge leeftijd zullen sterven door welke ziekte dan ook. Maar liever niet door eenzaamheid."

Zondag 24 mei een gesprek met Jeanet Doornbos en de collumn van Erwin Kompanje in Hoogtij.