nieuws

Moeder met kinderen in safe house: "Zo oneerlijk, ik moet onderduiken terwijl daders vrij rondlopen"

De moeder en haar drie kinderen bij wie op 26 april een molotovcocktail in hun huis in Hengelo werd gegooid, zit vanwege aanhoudende dreiging ondergedoken in een safe house. Tot grote frustratie en verdriet van moeder Saskia. “Het is alsof ik degene ben die voor problemen zorgt. Dat ik degene ben die alle overlast veroorzaakt. De politie, de gemeente, de hulpinstanties; allemaal geven ze mij het gevoel dat ik het probleem ben. De mensen die mij bedreigen, lopen gewoon vrij rond en ik word weggerukt uit mijn leven. Wederom ben ik op de vlucht. Niet ik, maar de daders zouden vast moeten zitten.”
De Hengelose Saskia doet haar verhaal vanuit een safe house ergens in het land. Ze zit daar omdat ze op de vlucht is vanwege aanhoudende bedreigingen. Zelf zegt ze dat haar ex daar verantwoordelijk voor is. Hij zegt met de bedreigingen niets te maken te hebben. Voor Saskia en haar kinderen is het resultaat hetzelfde. Eind vorige week zeiden de hulpinstanties en de politie dat ze haar veiligheid en die van haar kinderen niet langer konden garanderen. Dus moest het gezin met spoed weg. Het is de zoveelste keer dat Saskia moet vluchten.
Het gaat niet goed. We eten en slapen slecht
Saskia
Hoewel ze zich er steeds tegen heeft verzet, leek de gedwongen verhuizing onvermijdelijk gezien de gebeurtenissen van de afgelopen weken: het huis wordt tot twee keer toe besmeurd met verf, er gaat een steen door de ruit en op 26 april wordt er een molotovcocktail naar binnen gegooid. Niemand raakt daarbij gewond.
Tekst gaat verder onder de video.
Bewakingsbeelden

Veilig in safe house

In het safe house zitten ze veilig, maar alle vier lijden ze onder de huidige situatie. "Het gaat niet goed. We eten en slapen slecht. Zitten in een klein hokje. Mogen geen sociaal leven hebben. Voor nu mogen we blij zijn dat we kunnen ademhalen en een dak boven ons hoofd hebben."

Verhalen lopen uiteen

Sinds ongeveer een half jaar is Saskia verwikkeld in wat de buitenwacht een vechtscheiding noemt. Saskia en haar ex hebben allebei een andere kijk op de gang van zaken. Volgens Saskia kwam er eind vorig jaar op gewelddadige wijze een eind aan een turbulente relatie van maar liefst zeventien jaar. Ze vertelt dat haar inmiddels ex-partner haar een paar dagen voor kerst mishandelt, in het bijzijn van de kinderen. Saskia belt de politie dat het helemaal mis is. Agenten moeten komen om haar ex uit het huis te verwijderen.
Helemaal niets van waar, reageert haar ex. "Zij zegt dat ze onze relatie op 20 december heeft uitgemaakt. Dat is niet zo. Een dag eerder heb ik haar verteld dat ik bij haar weg ga." Het was volgens de ex een rustig gesprek waarin hij zei dat de koek tussen hen tweeën op was. "Waarom zou ik trammelant maken? Ik wil mijn kinderen blijven zijn. Geweld zou mijn zaak schaden."
Saskia blijft bij haar versie van het verhaal. "Bij hem blijven, zou mijn dood betekenen." Haar ouders bieden haar en de kinderen een veilig thuis. Saskia vertelt dat ze bedreigende appjes, sms'jes, e-mails en telefoontjes krijgt. Het is een onrustige periode waarin zij veelvuldig hulpverleners over de vloer krijgt. “Een gemeentelijk regisseur, ambulante begeleiders van jeugdzorgorganisatie Curess uit Holten, de wijkagent en medewerkers van Veilig Thuis Twente praten en denken mee.”
Eddy de Bruin is directeur bij jeugdzorgorganisatie Curess uit Holten. Bij Curess werken meer dan 75 ambulante hulpverleners. "Tijdens onze hulpverlening staan we naast het gezin en zijn we gelijkwaardig aan het gezin. We onderzoeken samen wie welke rol heeft en hoe iedereen op elkaar reageert. Dat wat goed loopt, behouden we. Dat wat aandacht nodig heeft, zullen we samen versterken. We proberen alle gezinsleden te laten kijken naar hun rol, of ze daar gelukkig mee zijn en of er iets anders moet om het samenleven makkelijker te maken. Dat zijn niet altijd makkelijke gesprekken. Maar samen zorgen we voor een veilige omgeving, zodat ieder gezinslid zich vrij en veilig voelt om zichzelf te zijn."
"Binnen Curess hebben we meer dan 20 jaar ervaring in de jeugdzorg. Wij zullen nooit individueel op casuïstiek van cliënten ingaan. "De problematiek zoals hier beschreven, komt veel voor. Ook in Twente, zowel in de steden als in de kerkdorpen. Het is echt niet alleen voorbehouden aan de achterbuurten. Uit cijfers blijkt dat 10 procent van de jeugd met een of andere manier van jeugdzorg te maken krijgt. 1 tot 2 procent krijgt te maken met heel heftige problematiek.
De verhalen van de twee ex-partners verschillen enorm van elkaar. Duidelijk is dat er veel is gebeurd vanaf het moment dat de relatie voorbij is. Zo moeten Saskia en de kinderen naar een geheim schuilplaats, op de dag dat heel Overijssel druk is met vuurwerk en oliebollen. "Ook mijn ouders zijn tijdens de jaarwisseling niet thuis geweest", zegt Saskia. “Voor onze eigen veiligheid werden we uit voorzorg elders ondergebracht."
Het leven in afzondering duurt voor Saskia en de kinderen ruim een maand. Die periode hakt er flink in. “De kids mochten niet naar school of sporten. Ik mocht niet werken. Te onveilig allemaal.” Ondertussen gebeuren er vreemde dingen, zegt Saskia. “Mijn werkgever krijgt een telefoontje waarin wordt gezegd dat ik een slechte begeleidster ben en dat ik me bezighoud met zware criminele activiteiten. Mijn vader wordt op zijn werk gebeld met de boodschap dat mij iets ergs is overkomen en dat hij snel naar me toe moet komen.” Volgens Saskia allemaal het werk van haar ex. Hij zegt van niets te weten.

Kort geding om woning

Eind januari, terwijl ze dus gedwongen is ondergedoken, eist Saskia in een kort geding dat haar ex de woning verlaat en zich ook laat uitschrijven op het adres. De zaak wordt geschikt, beloftes worden gemaakt. Als haar ex voor de laatste keer de deur achter zich dicht trekt van het huis in de Hengelose wijk Groot Driene, laat hij volgens haar een ravage achter. “Alsof er een wervelwind is geweest. Overal liggen alcoholflessen, sigarettenpeuken en glasscherven. Er is van alles en nog wat kapot gemaakt. Uit de slaapkamers van de kinderen is hij weggebleven. Maar mijn diploma's en certificaten, foto's, poëziealbums, vriendjesboeken, alles is weg.”
De koek was op tussen ons tweeën
ex-partner Saskia
Haar ex wijst de beschuldigingen van de hand. Hij zegt dat Saskia alles verzint. "Ik ben zonder advocaat naar dat kort geding gegaan. Waarom? Omdat ik vond dat zij terug mocht keren naar de woning. Ik zou het huis dan verlaten, mits er afspraken werden gemaakt over de verkoop van het huis en andere randzaken. Zij heeft nooit gereageerd op mijn voorstellen."

"Huis is nu mooi"

Terug in haar woning gaat Saskia niet bij de pakken neerzitten. “Ik ben aan de slag gegaan. Heb alles opgeruimd en schoongemaakt. Links en rechts een inboedel bij elkaar gekregen. Kamers een likje verf gegeven en een andere vloer erin. Het huis is nu zoals ik het mooi vind.”
Er breekt een betrekkelijk rustige periode aan. In de nacht van 30 op 31 maart komt daar abrupt een eind aan. In die nacht gooit een onbekende man verf tegen de voorgevel en op de tegels bij het huis. De man is duidelijk te zien op de beelden van de beveiligingscamera’s die Saskia heeft laten installeren. Ze doet aangifte. Als bewijs levert ze de camerabeelden in bij de politie.

Twee dagen later is het opnieuw raak. Op de beelden van het bewakingssysteem is duidelijk te zien hoe een onbekende man met een spuitbus verf spuit op het voorraam, de voordeur, kozijnen en tegels. Ook nu doet ze aangifte en levert ze de camerabeelden aan.

Beelden in Onder de Loep

En zo volgt incident op incident. Op 26 april verschijnt een man in beeld die een molotovcocktail in het huis gooit. Niemand raakt gewond. In het TV Oost-programma Onder de Loep deelt de politie de bewakingsbeelden om de brandstichter op te kunnen sporen.
Het is 11 mei als er 's nachts een baksteen door het raam wordt gegooid. Op de bewakingsbeelden is te zien dat de man twee pogingen nodig heeft om het glas te laten breken. Besloten wordt dat Saskia voor haar veiligheid weg moet uit haar huis. Ze gaat met haar kinderen naar haar ouders.
Tekst gaat verder onder video.
Bewakingsbeelden

Code rood

Drie dagen later, 14 mei, is er een zogeheten ‘code rood overleg’ en weer een dag later praat Saskia met mensen van VTT en de jeugdbescherming (de kinderen staan ondertoezichtstelling, red). “Ze zeiden dat ik naar familie elders in het land moest gaan en daar een nieuw leven zou moeten beginnen. Ik kon ook naar een safe house ergens in het land.”
De slechte boodschap komt hard binnen. Saskia wordt overmand door emoties. “Ik werd boos, verdrietig. Kon mijn tranen niet meer bedwingen. Ze zeiden dat ik in het belang van mijn kinderen moest denken en dat weggaan het beste is. Ik moet dus op de vlucht, terwijl ik hier alles heb. Mijn huis, mijn ouders, mijn vrienden, mijn baan. De kinderen gaan hier naar school. De daders lopen vrij rond. Zo oneerlijk.”
Saskia doet er alles om in Hengelo te kunnen blijven wonen. Ze stelt zelf een veiligheidsplan op. “Bij jeugdbescherming en VTT zijn ze onder de indruk. We krijgen de kans om hier te blijven. Weliswaar bij mijn ouders, maar we zijn in elk geval niet op de vlucht naar een anonieme plek waar we niemand kennen.”

"Fijn om thuis te zijn"

In de nacht van 17 op 18 mei houdt Saskia de wacht in haar eigen huis. "Ik doe alle gordijnen open en de lichten aan. Ik ga in de keuken aan de slag en zet een muziekje op. Het is fijn om thuis te zijn. Er is net een nieuwe keuken geplaatst omdat de helft van de keuken was vernield. Ik ruim de kasten in en kijk daarna tv. Af en toe loop ik naar buiten om te kijken of ik een verdachte persoon zie. Ik praat mijzelf moed in. Ik ben niet bang..."
Dan ontvangt ze dreigende sms'jes. "Heeft hij mij gezien of heeft hij iemand gestuurd om langs te rijden? Ik weet het niet. Ik blijf tot zes uur in de ochtend thuis. Dan ga ik terug naar mijn ouders. De baby wordt zo wakker en de jongens moeten naar school. Ik ga ze wakker maken om samen te ontbijten."
Ook de gedwongen logeerpartij bij haar ouders verloopt volgens Saskia niet zonder incident. "Op 22 mei gaat er bij hen een baksteen door de ruit. Ik moet weg. Of ik naar het politiebureau wil komen. Ze zeggen dat ze ons niet kunnen beschermen. Dat we weg moeten. Weg uit Hengelo. Ik wil niet weg. Dan verlies ik mijn baan en kom ik in de schulden terecht. Ik ben depressief.”
Wat ik vreesde is gebeurd. We moesten weg
Saskia
Een dag later zitten Saskia en de kinderen in een safe house ergens in het land. "Wat ik al vreesde, is gebeurd. We moesten weg." Hoewel ze niet meer in haar huis in Hengelo is, wordt daar in de nacht van zaterdag 23 op zondag 24 mei brandgesticht.
Tekst gaat verder onder de video.
Op de bewakingsbeelden die Saskia op haar telefoon kan zien, ziet ze vlammen bij het hek in de achtertuin. Saskia raakt er moedeloos van. In de gesprekken met de instanties is het net alsof zij het probleem is en niet hij. “Zo voelt het voor mij. Ik moet telkens weg. Naar mijn ouders. Nu in een safe house. Het is zo oneerlijk.”
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via een WhatsApp-bericht: 06 - 57 03 33 33.

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.