Suikerbastaard: over Twentse jongens van Stork in Ethiopië

De suikerfabrieken waren jarenlang de grootste inkomstenbron voor Stork. Het is ook een roman met veel waargebeurde elementen, verknoopt en verdicht door het brein van de schrijver. Het is een hartstochtelijke liefdesgeschiedenis van Marinus uit Stokkum, een zoektocht naar vaders, naar familiebanden, jeugdliefdes en naar je eigen waarheid. Het is bovenal een verhaal over overlevingskracht.

Het boek speelt zich af in Ethiopië én in Twente. In de jaren vijftig van de vorige eeuw ging een groepje jonge avontuurlijke Twentse arbeiders in opdracht van de grote machinefabriek Stork naar Ethiopië om daar een suikerfabriek te bouwen. Een van die Twentse jongens blijft achter. Een halve eeuw later gaat zijn dochter, een intrigerende dame, naar hem op zoek.

Mila wordt vergezeld door de verteller, Frederik Spengler, die zomaar een alter ego van schrijver Scholten zou kunnen zijn. "Hij gaat mee om te onderzoeken wat er waar is van de hardnekkige geruchten over zijn grootvader", vertelt Scholten.

"Op de achtergrond spelen de roemruchte geschiedenis van de Handelsvereeniging Amsterdam, de lotgevallen van de rastafari, de ondergang van keizer Haile Selassie en de kantelende machtsverhoudingen in de economische wereldorde. In Suikerbastaard zijn feit en fictie onontwarbaar verknoopt."

Scholten is een zoon van Heleen Stork en textielfabrieksdirecteur Harm Scholten. Een mix van textiel- en machinefabrikanten, waarbij zijn bloed een ietwat andere richting stroomde: het schrijver-zijn. Scholten laat daarbij zijn rijke familiegeschiedenis geenszins los, in bijna al zijn boeken raakt hij het aan.