Dinsdag 21 juli: wát een feest!!

Achteraf hoorde ik dat er wel erg veel ambulancegeweld te horen was op deze eerste dag. Het was me zelf niet zo opgevallen. Ik heb wel een militair op de Waalbrug zien liggen, collega's eromheen en een spuit in zijn arm. Maar verder viel het me niet echt op. Ik blijk gelukkig redelijk tegen de warmte te kunnen. Zweet heel veel, maar dat vindt wel een weg en met twee  flesjes water (aan beide zijden van de rugzak) wordt het volgens mij voldoende aangevuld.

De dag begon slecht. In die zin, dat ik nauwelijks geslapen heb. Ik kon gewoon de draai niet vinden. De wekker stond op 02.15 uur en tijdens een sanitaire stop (je moet toch wat als je niet kunt slapen) zag ik dat het al 23.00 uur was geweest. Lekker begin, dacht ik nog. Om kwart voor twee vanmorgen stond ik buiten het hotel een sigartje te roken, klaar wakker en wachtend tot ik mocht beginnen aan het ontbijt. In de trein van 03.15 was het lekker druk met allemaal wandelaars voor de 50 kilometer. Aan sommigen kun je gewoon zien dat het van die fanatieke types zijn. Toen de deuren van de trein openden, waren ze in een mum van tijd verdwenen. De wandeling van het station naar de start was alleen al een feest. Honderden studenten waren nog wakker en stuwden je op. Dat we het konden, dat we bikkels waren, ze vormden een haag waar we onderdoor moesten en ze zongen luidkeels (op de melodie van 'Welkom in de hel van Enschede') ,,Wij gaan zo naar bed en jullie niet''. Geweldig was dat. Om 04.11 werd mijn barcodekaart gescand en kon ik beginnen. Het was donker en dus kon ik niet op gele petjes letten, maar ik hoefde me twee uur later ook pas in de uitzending bij Mark Bakker te melden. Daar kon ik mijn  eerste ervaringen met de Vierdaagse delen en het is de hele dag niet anders geweest: ik was en ben razend enthousiast  Vooral als je door dorpen en steden komt (Huissen, Elst) is het net alsof je als renners van de Tour de France een Alp op moet. Ongelooflijk veel publiek en een onvoorstelbaar enthousiasme. Ik snap nu veel beter die renners als ze zeggen dat ze daar enorm door gesteund worden.

Onderweg gelukkig nog wel  wat mensen uit Overijssel getroffen. Dan wel niet met een geel petje, maar toch. Zo trof ik mijn vroegere Oldenzaalse buurman Jan Wissink, die samen met zijn kameraad Paul Tibben hoopt de Vierdaagse voor de vijfde keer uit te lopen. Verder waren er nog drie enthousiaste meiden uit Goor. Zonder geel petje, maar wel met de vlag van het school- en volksfeest in de rugzak. Na de fiinish kwam ik in contact met Bertus Willink uit Enschede. Samen met zijn vriend Henry Harmsen loopt hij dit jaar voor het  eerst de Vierdaagse. Ik heb het gesprekje opgenomen en uiteraard het duo ook vereeuwigd.

Zo, het is nu half negen dinsdagavond en dus de hoogste tijd om te gaan slapen. Ik hoop morgen om deze tijd nog net zo enthousiast te zijn.