nieuws

Donderdag 23 juli: het eind is in zicht

Wat betreft tijd en combinatie van kommer en kwel was dit veruit mijn beste dag tot nu toe. Ik vertrok om 04.15 uur en arriveerde om 13.30 uur aan de streep. Daar vond ik in korte tijd Netty Dikken uit Zwolle, waarmee ik een gesprekje opnam en een foto maakte, zodat ik om half drie al weer in mijn hotel was. Heerlijk!!
De derde dag is de moeilijkste. Zeggen sommigen. In mijn  geval gold dat dus kennelijk niet. Ik ben vanochtend lekker snel van start gegaan en voor ik het wist meldde Mark Bakker zich voor een bijdrage in Klaar Wakker om kwart over zes. Ik had nog geen enkel geel petje gezien, maar op het  moment dat ik bij Mark begon liep er ineens een meneer uit Raalte, met geel petje, naast me. Hij liep de 50 kilometer samen met zijn vrouw. We hebben even wat gezellig gekletst en zijn vervolgens weer elk onzes weegs gegaan. Net op het moment dat ik bij Marcel moest  aantreden in Goeiemorgen Overijssel begon het te regenen. Dat was ook het begin van de beloofde zeven heuvelen; dubbel nadeel dus. Maar ondanks de regen verliep de tocht verder voorspoedig. Gek, maar ik had eigenlijk meer medelijden met het massale publiek, dan met ons lopers zelf. Veel van die mensen stonden er al uren om de lopers aan te moedigen en dan moesten ze zich verschuilen onder een paraplu of maar uit de droge huiskamer gaan zwaaien. Eigenlijk was dat best heel jammer, want de steun van het publiek, ik heb het al eerder gezegd, is echt heel belangrijk.
Maar om half twee draaide ik dus redelijk monter de finishplaats op om me vervolgens af te melden voor die dag. Ik heb deze week mijn opnameapparatuur steeds 's morgens vroeg in een tent verstopt om die 's middags weer op te halen, zodat ik naast de apparatuur voor de live-bijdragen niet ook nog eens dat ding mee hoefde te zeulen. En toen ik die eenmaal opgehaald had, had ik vrij snel  Netty Dikken uit Zwolle gevonden, die herkenbaar was aan haar gele petje.
Later op de dag hoorde ik nog angstaanjagende verhalen van andere deelnemers. Een hotel-genote, die ruim anderhalf uur bij de blarenpost had gezeten en de finish met moeite had gehaald. Of een andere hotel-genoot, die aan het begin een blaartje voelde, erdoorheen liep en vervolgens aan de finish bij een dokter terecht kwam, die hem de nagel er zonder verdoving afhaalde en een nieuwe nagel aanbracht. Kostte hem ook geruime tijd. Ik zag hem vanavond om een uur of half tien nog aan een geïmproviseerde maaltijd zitten.
Allemaal dingen die ik niet hoop mee te maken. Maar dat heb je nu eenmaal zelf niet in de hand. Ik hoop vrijdag ongemoeid de finsh te halen en verheug me nu al op het weerzien met de collega's van Zet 'm op 11 in Malden en mijn eigen Dorien en buurvrouw Sylvia aan de Via Gladiola. Of het daadwerkelijk zover komt, vertel ik morgen.

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.